කවුද මේ ජයේ

 

ජයේ කියල කියමු කෝ.

ගෙදර ඉන්නකොට කිව්වා දැන් ඔහොම ඉන්දලා හරියන්නේ නෑ මොන්ට්සෝරි යන්න තියෙනව කියලා. අම්මා මාව එක්කන් ගියා මාත් ඉතින් ආතල් එකේ ගියා . ඊට පස්සේ කිව්වා දැන්  ඉස්කෝලෙ යන්නත් ඕනෙ කියල එකටත් ගියා. ඊට පස්සෙ කිව්වා හොදට ඉන්න කියල, ඉතින් මම හිටියා. 1, 2 ,3, 4 ඔක්කොම එලකිරි වගේ පාස් 5ත් ගොඩ දාගත්තා.
අලුත් ඉස්කෝලයක් සෙට් උනා ඒකත් නැගල ගියා...ඔන්න අපේ සෙට් එක මේතනින් පටන් ගමු. සෑම්,පුෂ්පේ,කසුප්,සුජ්ජා සහ මම. දෑනට කසුප් ආගිය අතක් නැත. අනික් උන් ඇත.
තව කට්ටිය සෙට් එකක් ඉන්නවා වෙලාවට කට්ටිය ගැන කියන්නම්.
ඔන්න ඔහොම යන්තම් ඕ.ලෙවල් කට්ටියගෙ උදව් පදව් භීෂණ මැද්දෙ කර ගත්තා.
ගනන් ඥාණේ අපිට බෑ කිව්වට අපි සෙට් එකේ ගොඩක් එවුන් කලේ මැට්ස් තමා. හැබැයි පලවෙනි පාර ගොඩ ගියේ කීයද කියල කියන්න නම් බෑ.කරපු පිස්සු වල හැටියට ඔය මදැ.
වාසනවට අපේ තත්තා මට කලින්ම අනික් එවුන්ට වෙන දේ දැකල මාව N.I.B.M එකට යැව්වා.
" තාත්තා මට ඇනපු ටොක්ක දවාලේ තරු පෙනුනා ඊ ඇරපු සත්තම් වලට කන් දෙක මගෙ පිරුනා, එදා මට පෙනුනෙ ඔබට හතුරෙක් වගෙයි තාත්තේ අද මට පෙනෙන්නේ ඔබ දෙවියෙක් වගෙයි තාත්තේ ..." සුනිල් බුවා කිව්ව කතාව පට්ටම ඇත්ත.මොනා උනත් O/L ,A/L කරන කාලෙත් කොල්ලා වැඩිපුරම හිටියෙ Computer Lab එකේ නැත්නම් ගෙදර PC එකේ.
NIBM එකේ අවුරුදු 4ක් කට්ට කාල Degree එක අරගෙන බැලුවම පස්ස හැරිල කොල්ලා සෑහෙන ඉදිරියෙන් ඉන්නවා වගෙ හිතුන. එක ඉතින් අහිංසක ආඩම්බරයක් මොකද අපිත් එක්ක එකට අපු කට්ටිය තාම අවසාන අවුරුද්ද විභාගය ලියනවා. මම උපධිය අරන් දැන් අවුරුද්දයි මාසහතරයි. එක අපේ ලන්කාවෙ අවුලක් මිසක් උන්ගෙ වැරැද්දක් නෑ.
කොහොම උනත් මොනව කලත් දැන් කොල්ල දෙපයින් නැගිටලා තනියම ඔලුව කෙලින් තියගෙන ඉන්න පුලුවන් කමක් තියෙනවා. රස්සා කිහිපයක්ම කලා. එවා ඉස්සරහට කියන්නම් දැනට මෘදුකාංග ඉන්ජිනෙරුවෙක්මි.
ඔන්න ඕක තමා මගෙ තත්වය.